Αυτή ήταν η πρώτη φορά που περίμενα ένα νέο δίσκο Wolf. Και... δεν έφαγα σφαλιάρα. Εκεί που είχα μπριζώσει και περίμενα να θριαμβολογήσω από το νέο πόστο στο Metal Hammer δυστυχώς δεν μου κάθεται. Για πρώτη φορά οι Wolf μου ακούγονται λίγο ήμεροι και χωρίς τις συνήθεις τους μεγάλες δόσεις υπερέμπνευσης. Διεκπεραιωτικοί. Τίμιότατοι μεν, με την ελαφρά παραπονιάρικη έννοια δε.
Υπάρχουν τρία έπη εδώ που δικαιολογούν και με το παραπάνω την επαφή με τον δίσκο: το Skull Crusher που ανοίγει το άλμπουμ, έχει και βίντεο, straight heavy metal διαμαντάκι με ρεφρέν που δεν ξεχνιέται με την καμία. Το Tales from the Crypt το οποίο λατρεύω (τόσο Wolf) και το K-141 Kursk που αναφέρεται στην τραγωδία με το ρωσικό υποβρύχιο με το όνομα του τίτλου, που το 2000 χάθηκε μαζί με τις 118 ψυχές στην άβυσσο της θάλασσας του Μπάρεντς. Κλείνει τον δίσκο με ιδιαίτερο τρόπο, πολύ ατμόσφαιρα και το κλείσιμο με τους στίχους "dive...into the void" αποτελεί από τις πιο δυνατές στιγμές των Wolf γενικώς, μου σηκώθηκε η τρίχα μόνο που το θυμήθηκα αυτή τη στιγμή, I shit you not.
Το ότι ξεχωρίζω αυτά τα τρία κομμάτια δεν είναι δήλωση "τρία κομμάτια δίσκος", μια χαρούλα πραγματικά ακούγονται και τα υπόλοιπα κομμάτια (το Full Moon Possession ή το Vicious Companions είναι καλά παραδείγματα), απλά σε μια μεγάλη, σχετικά παρόμοια σε ύφος δισκογραφία, με τόσους ύμνους είναι λογικό να μείνουν στο περιθώριο. Αυτά σαν προσωπική άποψη, όσο πιο αντικειμενικά μπορώ, τον δίσκο τον άκουσα και τον ευχαριστήθηκα αρκετά όταν βγήκε αλλά σήμερα τρία χρόνια μετά επιστρέφω στα 3 προαναφερθέντα έπη κατά 90%.
Όπως και να έχει, και o ίδιος ο Niklas θεωρεί ότι δεν διέπρεψαν ακριβώς σε αυτόν τον δίσκο εξαιτίας του κακού κλίματος στην μπάντα εκείνη την εποχή (που θα οδηγούσαν στην όχι και τόσο φιλική έξοδο του μουστακαλή κυρίου Axeman, ο οποίος ακούγεται σε 4 σόλο και τίποτα άλλο), προσωπικών προβλημάτων και κακής διάθεσης γενικότερα.
Από την άλλη, αν αυτός είναι ο κακός σου δίσκος, καλά τα πας!
No comments:
Post a Comment